Bäredräckexpeditie - Dag 5

02-05-2007

's Ochtends haalde Marietta broodjes bij een winkeltje, dat van half zeven 's ochtends tot half negen 's ochtends geopend was.
Vandaag zouden we een rondleiding krijgen in de fabrieken waar de stenen uit Solnhofen verwerkt werden en in de grote groeve in Solnhofen. De rondleiding was echter pas om half twee. We besloten echter wel om na het ontbijt gewoon naar Solnhofen te gaan.
Eerst reden we nog door naar Langenaltheim. Onderweg kwamen we een fossielengroeve tegen. je mocht er gratis naar binnen als je in Solnhofen overnachtte, maar dat deden wij niet. We hebben uiteindelijk geen tijd meer gehad om deze groeve te bezoeken, we weten dus ook niet of je er veel fossielen kunt vinden.
In Langenaltheim haalde Marietta geld. Ondertussen keken Auke-Florian en Vincent rond of er ergens een museum was, wat helaas niet het geval was. Toen zij weer terug bij de auto waren, gingen we nog naar een bakker, waar we allemaal iets mochten uitzoeken van Marietta.
Toen gingen we weer terug naar Solnhofen. Daar hebben we de Sola Basilica bekeken. Dat was een kerk die nog vóór 700 na Chr was gebouwd. Erg veel stond er niet meer overeind, maar er waren nog een aantal pilaren en wat stukken muur.
Er was echter nog drie uur tijd voordat de rondleiding begon. We gingen dus nog naar het museum in Eichstätt, dat vandaag wel open was, via een binnendoorweggetje maar 20 km in plaats van helemaal door Dollnstein en Breitenfurt te rijden.
Toen we bijna in Eichstätt waren, vond Auke-Florian een nieuw woord uit:

-----------------------------------------------------------------------------
krampzalig, bw. (-er, -st), 1. krampachtig, maar met een
goed gevoel. De Nautilus hield zijn prooi krampzalig vast, met
moeite, maar het mooie vooruitzicht hem lekker op te eten.
2. Ook ironisch gebruikt. Hij lacht krampzalig. vgl. Hij lacht
als een boer die kiespijn heeft. (ook bij maagkrampen gebruikt)
-----------------------------------------------------------------------------

De tentoonstelling over levende fossielen was zeer interessant. Er zwom, zoals aangekondigd, een echte nautilus rond, maar er waren ook twee levende degenkrabben. Ook was er een standaard tentoonstelling over fossielen. Er waren onder meer replica's van bijna alle Archaeopteryxen te zien. Er was een heel klein winkeltje, waar Rafael een trilobiet kocht.
Na de bezichtiging van het museum gingen we weer terug naar Solnhofen, waar we tussen één uur en kwart over één aankwamen. We gingen toen nog even naar het winkeltje. Daar kocht Auke een degenkrab, Vincent een plaat met vissen en Rafael een kreeftachtige.
De rondleiding werd gegeven door Harry Lasch, een hele aardige man. Hij nam ons (wij en andere mensen die ook nog mee gingen) mee in de fabriek en liet ons alles van begin tot eind zien. Hoe de platen werden uitgezocht, op maat gemaakt, gezaagd, geslepen enz. Hij had een klein hamertje bij zich, waarmee hij mooi in een lijn op een dikke plaat sloeg, die hij daarna gewoon met de hand kon doormiddenbreken (op die lijn).
Hij liet ons ook zien hoe en dat er lithografiestenen werden gemaakt in de fabriek.
Na de fabriek nam hij ons mee naar de grote groeve in Solnhofen. Hij wees ons de plaatsen aan waar de Archaeopteryxen allemaal gevonden waren en vertelde dat in de groeve allemaal particulieren werken, die een stukje grond pachten, en al naar gelang hoe goed de platen in dat stuk zijn meer van hun opbrengst moeten afstaan of minder.
We mochten ten slotte zelf nog een uurtje zoeken op een speciale plaats in die groeve. We vonden er erg mooie fossielen (vissen, een hele mooie ammoniet).
Na de rondleiding gingen we nog naar het winkeltje in Mörnsheim, waar Auke-Florian twee belemnieten kocht, Vincent een ammoniet en een kreeftachtige en Rafael een garnaal.
Toen gingen we weer naar onze tent in Breitenfurt. Toen we water aan het koken waren op ons gasstelletje voor de macaroni, was het gas op. De tomatensaus hadden we echter al in een pan gedaan. Auke-Florian kwam op het idee om het als dipsaus te eten bij de chips en het brood.
Na het eten mens-erger-je-nietten we nog. Toen Auk'-Florian werd geslagen, zei hij: 'als dat nog een keer gebeurt, rol ik over de hele camping tot aan de papegaai'. Helaas (voor hem) werd hij nog een keer geslagen. Toen hij terug was voelde hij zich goed misselijk.